مطالعه ژن ets-1 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال بعنوان یک بیومارکر احتمالی برای تشخیص یا پیش آگهی

سرطان کولورکتال یکی از شایع ترین انواع سرطان در سطح جهان میباشد و مطالعات نشان داده است که شیوع این سرطان در ایران نسبت به نرخ جهانی آن بالاتر است. علیرغم پیشرفت های زیاد سالهای اخیر درارتباط با تشخیص و درمان سرطان، این مشکل همچنان به عنوان یکی از معضلات بهداشت و درمان دردنیا مطرح بوده، بنابراین نیازمند بررسی های بیشتر ومتمرکزتری میباشد. در این ارتباط مطالعه بیان ژن های دخیل در سرطان نیز اهمیت ویژه ای یافته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان ژنets-1 در مبتلایان، بعنوان یک بیومارکر تشخیصی احتمالی جهت تشخیص زود هنگام بیماری در افراد مستعد، ویا بعنوان یک بیومارکر پیش آگهی دهنده برای احتمال ریسک متاستاز در بیمارانی که در مراحل اولیه بیماری هستند می باشد. بعلاوه، بررسی ارتباط بین بیان نیمه کمی ژن ets-1 با پارامترهایی ازقبیل: سایزتومور، درگیری گره های لنفی، میزان پیشروی تومور در دیواره روده و بروز متاستاز صورت گرفت. در این مطالعه بافت توموری 64 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و همچنین 44 نمونه بافت سالم مجاور تومور بعنوان شاهد برای بررسی بیان ژن ets-1 با استفاده از تکنیک rt-pcr مورد ارزیابی قرارگرفت. داده ها با نرم افزار spss و آزمون کای اسکوار و رگرسیون لجستیک آنالیز شد. نتایج مطالعه نشان داد بیان این ژن در بافت تومورال روده بطور معناداری از بیان دربافت سالم بیشتر است (66% در مقابل 45% ،p=0.03). بین بیان ژن ets-1 و سایز تومور و همچنین درگیری گره های لنفی ارتباط معنی داری وجود داشت (به ترتیب p=0.039 و p=0.009 ). بین بروز متاستاز در بیماران با درگیری گره های لنفی و همچنین میزان پیشروی تومور در بافت روده نیز ارتباط معنی داری دیده شد (به ترتیب p=0.047 و p=0.009). بین بیان ژن در زنان و مردان و در سنین مختلف تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد. روش رگرسیون لجستیک دوتایی نشان داد که هیچیک از فاکتورهای مورد بررسی با متاستاز ارتباط معنی دار آماری ندارد. گرچه نتایج این مطالعه نشان می دهد بیان ژن ets-1در بافت تومورال بطور معنی داری بیشتر از بافت نرمال میباشد، اما ازاین ژن نمیتوان بعنوان بیومارکرتشخیصی استفاده نمود. با توجه به ارتباط معنی دار بین بیان این ژن و درگیری گره های لنفی، از آنجایی که درگیر شدن گره های لنفی زمینه ساز و مقدمه بروز متاستاز در بیماران است، بنابراین، از بیان این ژن میتوان بعنوان یک بیومارکر پیش آگهی دهنده برای بروز متاستاز استفاده نمود.